Anna Dostojewska

Anna Dostojewska (1878). Fot. Nikołaj Lorencowicz ©.Muzeum Dostojewskiego, Moskwa

Fiedia znowu wszystko przegrał.
Chodzi w starej, czarnej sukni. Upał.
Zdarte trzewiki. Trzeba chować nogi.
Upał. Dzieci wrzeszczą.
W kuźni walą młotami. Pęka ściana,
Rysuje początek otchłani.
Ani kopiejki przy duszy. Duszność ciasnych pokoi.
Ucieka na wzgórze, słuchać
Czarodziejskiego fletu Mozarta.

Andrzej OGRODOWCZYK

Maszynopis nadesłany do redakcji.

Andrzej Ogrodowczyk (1952-2002). Urodził się w Turku. Debiutował w 1977 roku jako krytyk literacki. Dopiero potem zaczął publikować wiersze (pierwszy tomik Nie wszystko zostało skończone, ujrzał światło dzienne w 1988 roku), a swoją aktywność jako krytyka i poety uzupełniał pisząc eseje (m.in. o Gombrowiczu i Beckettcie) i dramaty. W 1977 roku skończył filologię polską na UAM w Poznaniu, był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, współpracownikiem „Gazety Malarzy i Poetów”, laureatem paru nagród poetyckich. Jego pasją był alpinizm rowerowy. Ogłosił kilka tomów wierszy, m.in. Nieprzezroczysta (1989), Jabłuszko ziemi (1991), Zanim pochłonie (1998).

Recogito, rok XXI, lipiec 2020