Dziś mija 187. rocznica zatwierdzenia przez Stolicę Świętą „drogi synodalnej” w Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego. Poniżej, fragment pisma autorstwa ks. Wincentego Pallottiego skierowanego do kard. Karola Odescalchi, wikariusza generalnego papieża Grzegorza XVI:
Eminencjo, Najdostojniejszy Książę,
Kilku Rzymian – kapłanów oraz pobożnych katolików świeckich, postanowili połączyć się węzłem współzawodniczącej miłości chrześcijańskiej, aby starać się o pomnażanie środków duchowych i materialnych, zmierzających do wspierania świętej wiary. W związku z powyższym proszą Waszą Najdostojniejszą Eminencję o pasterskie Błogosławieństwo dla tego Dzieła.
A oto odpowiedź kardynała z 4 kwietnia 1835 roku:
Do wymienionych w Piśmie Petentów,
Biorąc pod uwagę tak zbawienny cel, udzielam petentom wszelkich błogosławieństw.
Carlo Card.
Zachęceni błogosławieństwem kardynała, członkowie nowego Zjednoczenia rozpoczęli bardzo intensywną działalność.
Z pomocą najbliższych współpracowników, między innymi ojca Joachima Ventury, Generała Teatynów, Pallotti skierował uroczyste wezwanie „do każdego, kogo ożywia gorliwość o chwałę Boga oraz miłość i zrozumienie potrzeby zbawienia duszy bliźniego”. Apel ten zwracał się do wszystkich gorliwych katolików, zapraszając ich do współpracy w przedsięwzięciach nowego Zjednoczenia. Chodziło nade wszystko o zespolenie wysiłków i skierowanie ich do wspólnego celu jakim było ożywianie wiary i rozpalanie miłości w Kościele i w świecie.
Poniżej jedno ze zdań z tegoż „Wezwania”, które brzmi jak Carta Magna synodalności w kolorach pallotyńskich:
„Rozum i doświadczenie wskazują, iż zazwyczaj dobro jakie czynimy w pojedynkę, jest ograniczone, niepewne i krótkotrwałe, i że nawet najszlachetniejsze wysiłki jednostek nie mogą przynieść wielkiego owocu w dziedzinie moralnej i religijnej, o ile nie są zespolone i skierowane do wspólnego celu”.
Warto dziś zapytać: gdzie jesteśmy w realizacji zarysowanej przez Pallottiego drogi synodalnej?
Stanisław STAWICKI
Paryż, 4 kwietnia 2022 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXII, kwiecień 2022
