Dzisiaj w Pampelunie (Hiszpania), został oficjalnie zainaugurowany Rok Ignacjański z okazji 500-lecia nawrócenia św. Ignacego z Loyoli oraz 400-lecia jego kanonizacji, która miała miejsce 12 marca 1622 roku. W rzeczy samej, dokładnie 500 lat temu, 20 maja 1521 roku, Ignacy jako żołnierz armii króla hiszpańskiego został poważnie ranny w nogę i po tym wydarzeniu rozpoczął drogę nawrócenia.
Jubileusz potrwa do 31 lipca 2022 roku i zakończy się Mszą świętą w kościele del Gesù w Rzymie. Hasło Roku brzmi: „W Chrystusie ujrzeć wszystko na nowo”.
W ciągu ponad 450 lat istnienia Towarzystwo Jezusowe dało Kościołowi 52 świętych i 180 błogosławionych. Do najsłynniejszych jezuitów w historii należeli misjonarze: św. Franciszek Ksawery, św. Piotr Klawer, o. Matteo Ricci; teolodzy: kard. Augustin Bea, kard. Jean Daniélou, kard. Henri de Lubac, o. Karl Rahner; filozof i paleontolog o. Pierre Teilhard de Chardin.
Do Polski jezuitów sprowadził w 1564 roku kard. Stanisław Hozjusz. Głównym polem ich pracy było szkolnictwo. Do najbardziej znanych przedstawicieli Towarzystwa Jezusowego w Polsce należą: św. Stanisław Kostka, św. Andrzej Bobola, św. Melchior Grodziecki, o. Piotra Skarga, o. Jakub Wujek oraz czołowi przedstawiciele polskiego oświecenia: o. Adam Naruszewicz, o. Grzegorz Piramowicz, o. Franciszek Bohomolec i o. Franciszek Kniaźnin. Aktualnie nad Wisłą istnieją dwie prowincje Towarzystwa Jezusowego: wielkopolsko-mazowiecka i południowa. Łącznie skupiają one ponad 600 zakonników.
W historii, najwięcej jezuitów na świecie, było w 1965 roku. Ich liczba przekroczyła wtedy 36 tysięcy. Od tamtej pory jest ich coraz mniej, lecz mimo to, nadal pozostają najliczniejszym katolickim instytutem zakonnym, wyprzedzając salezjanów i franciszkanów. Jest ich obecnie na całym świecie 16,7 tysięcy.
I jeszcze jedno. W opublikowanym kilka dni temu wywiadzie z koordynatorem Roku Jubileuszowego, belgijskim jezuitą, o. Pascalem Calu, dziennikarz pyta: „Czy jest coś, za co zganiłby dzisiaj jezuitów św. Ignacy i coś, za co by ich pochwalił? O co teraz poprosiłby jezuitów?”.
Rozmówca odpowiada: „Myślę, że Ignacy poprosiłby dzisiejszych jezuitów, o to samo, o co prosi Ojciec Generał Sosa: aby stali się bardziej katoliccy, to znaczy: bardziej uniwersalni. I żeby stawiać Chrystusa zawsze w centrum i nigdy o tym nie zapominać. Łatwo dać się złapać w czysto lokalne sprawy, tracąc z oczu uniwersalną perspektywę. I łatwo jest umieścić coś lub kogoś innego w centrum zamiast Chrystusa. To ciągłe nawracanie się, skupianie się na tym, co naprawdę ważne. Jednocześnie myślę, że Ignacy zachęcałby wszystkich jezuitów na całym świecie do kontynuowania apostolatu z wielką gorliwością. Ufałby, że jezuici dadzą z siebie wszystko, opierając się na tej uniwersalnej wizji, braterskiej więzi i stawiając w centrum Chrystusa wiernego swojemu Kościołowi”.
Stanisław STAWICKI
Jamusukro, 20 maja 2021 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 do 2020 roku był kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie.W grudniu 2020 rozpoczął pracę w bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro, od 1983 roku stolicy konstytucyjnej Wybrzeża Kości Słoniowej.
Recogito, rok XXII, maj 2021
