W okrętowej Cerkwi,
na stalowym krążowniku „Moskwa”,
w Krzyżu ze srebra zamknięto relikwię
– drewnianą drzazgę z Golgoty.
Krążownik był szczelnie oblepiony
śmiercionośnymi rakietami.
Chroniły też Św. Drzazgę,
która miała błogosławić wojowniczy obiekt
skutecznego zła
– bez wahań sumienia.
Czarny dym nad Morzem Czarnym
spowił flagową pychę flagowego okrętu bestialstwa.
Drzazgi nie odratowano jak i marynarzy.
Morze stało się jeszcze bardziej Czarne.
Krew poległych niczego nie rozjaśnia.
Czarną posokę rozszczepiły
fale słonego sztormu.
Św. Drzazga nie wypłynęła
na powierzchnię wzburzonego morza.
Nie potwierdziła się teza, że nie zatonie
pod egidą łaski.
Może ta łaska
nie była utkana ze światła
świętej wiary
Tychy, IV 2022
Rafał JAWORSKI
Rafał Jaworski ur. w 1952 r. Absolwent Ceramiki AGH. Laureat ponad stu ogólnopolskich konkursów poetyckich, w dziedzinie eseju i prozatorskich, m.in. nagrody głównej agonu im. Jana Śpiewaka i A. Kamieńskiej w Świdwinie (2004). Wydał książki poetyckie: Cywilizacja lepszego jutra (1991), Wierni i wybrani (2007), Wyznania nieomal ostateczne (2009), Wiersze poniekąd turystyczne (2010), Głębia interpunkcji (2012), Fermenty i scalenia (2017), Wiersze które trudno sądzić za pedagogikę wstydu (2019), Aktywa, pasywa (2022), a także trzy zbiory esejów. Tworzy ikony i obrazy sakralne (www.ikony.tychy.pl). Jak pisze: „impulsem do pisania wierszy była atmosfera stanu wojennego (bodziec etyczny) i pasja coraz głębszego pojmowania uniwersum, a źródłem malowania obrazów potrzeby metafizyczne i duchowe”.
Recogito, rok XXIII, maj 2022
