Pallotyni mają nowego generała. Po raz drugi w historii liczącej niespełna dwa wieki (187 lat), został nim Polak. Wyboru dokonało XXII Zebranie Generalne pallotynów, które po raz pierwszy w historii odbywa się poza Rzymem, w Pallotyńskim Centrum Animacji Misyjnej w Konstancinie k. Warszawy. 23. Rektorem Generalnym (oficjalna nazwa przełożonego generalnego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego), został ks. Zenon Hanas.
Polski generał ma 59 lat. Studiował w Polsce i w Niemczech. Rzym też nie jest mu obcy, gdyż w latach 2004-2010 posługiwał Stowarzyszeniu jako wikariusz generalny (wicegenerał) zapoznając się tym sposobem nie tylko z funkcjonowaniem Zarządu Generalnego, ale przed wszystkim z jego wielowymiarowym i wielokulturowym obliczem apostolskim.
Pochylając się nad tym wydarzeniem, sięgam do Testamentu duchowego św. Wincentego Pallottiego (OOCC III, s. 23-33). Pallotti napisał go nad Adriatykiem, w pierwszych dniach września 1840 roku w Osimo (prowincja Ankona) dokąd został zaproszony, by przeprowadzić kilka serii rekolekcji. Podczas tegoż pobytu poważnie zapadł na zdrowiu, co bezpośrednio przynagliło go do napisania owego testamentu. Nakreśla w nim, między innymi, sylwetkę każdorazowego generała Stowarzyszenia. W numerze dziewiątym czytam: „Uważajcie dobrze, aby wybrać prawdziwego sługę Bożego, przepojonego ewangelicznym duchem Pana naszego Jezusa Chrystusa”. Można więc rzec, iż Pallotti oczekuje nade wszystko, by Generał był nieudawanym sługą Bożym, tzn. przepojonym Ewangelią.
Gdy ojciec założyciel pisał te słowa, Stowarzyszenie składało się z kilku zaledwie członków zamieszkujących przy kościele Spirito Santo dei Napoletani w Rzymie. Dziś Pallotyni obecni są w 54 krajach świata, skupiając się w 406 wspólnotach tworzonych przez ponad 2500 księży, braci, seminarzystów, nowicjuszy i postulantów. Inaczej mówiąc, bardziej niż kiedykolwiek mamy w nim do czynienia z „drogocenną rozmaitością” (Pallotti) i bolesnym pluralizmem.
Myślę zwłaszcza o nowych i dynamicznie rozwijających się jednostkach w Indiach i w Afryce, z których każda ma i powinna mieć możliwość wyrażania swojego punktu widzenia. Poza tym, apostolskich programów, które mają za ambicję „ożywiać wiarę i rozpalać miłość wszelkimi możliwymi i stosownymi sposobami” (charyzmat pallotyński) jest dziś multum, a tworzą je przeróżne pallotyńskie podmioty na całym świecie.
Dlatego uważam, iż Generał nie powinien być od wygłaszania exposé, ale od harmonizowania tych różnych punktów widzenia w jedną „pallotyńską symfonię”. Powinien być swoistego rodzaju „spójnikiem” (punto di mezzo), który z pełnym poszanowaniem dla nova et vetera Stowarzyszenia, potrafi – tak jak święty założyciel – przekonywać, zachęcać i włączać wszystkich do współpracy dla dobra całego Kościoła. Oto kolejny cytat duchowego testamentu Pallottiego (nr 10): „Ojcowie i Bracia najdrożsi w Panu naszym Jezusie Chrystusie Ukrzyżowanym, bądźcie mocno przekonani, że dzieła, które powinno rozwijać Pobożne Stowarzyszenie Apostolstwa Katolickiego, są bardzo konieczne, a przynajmniej bardzo pożyteczne dla Kościoła katolickiego: a to jest wystarczającym powodem, aby z całych sił i skutecznie z nim współpracować, na ile to jest tylko możliwe”.
Otóż, z udzielonego wczoraj (3 października) pierwszego wywiadu dla „Poranka Rozgłośni Katolickich” wynika, iż nowy generał pallotynów, tak właśnie pragnie służyć Stowarzyszeniu: Ks. Zenon Hanas SAC – rozmowa z nowym generałem Pallotynów – „Siódma – Dziewiąta” – poranek rozgłośni katolickich (siodma9.pl)
Stanisław STAWICKI
Paryż, 4 października 2022 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXIII, październik 2022
