Kończy się powoli misja pallotynów w parafii świętych Jakuba i Krzysztofa w Paryżu, a tym samym moje tu „posługiwanie”. Pallotyni przybyli do XIX dzielnicy stolicy Francji zwanej La Villette 9 lat temu stając się w ten sposób jednym z ogniw prawie dziesięciowiekowej historii. Pierwszy kościół pod wezwaniem św. Jakuba istniał tu już w XI wieku. Służył między innymi pielgrzymom, którzy wyruszali z północy Paryża do Composteli. W pierwszej połowie XIX wieku okazało się jednak, że kościół jest zbyt mały. Wybudowano więc aktualny, dorzucając mu kolejnego patrona pielgrzymów i podróżujących, św. Krzysztofa. Jego konsekracja miała miejsce dokładnie 180 lat temu, 27 października 1844 roku. W dniu dzisiejszym przypada więc „odpust parafialny”.
Niestety, w lipcu parafia „pustoszeje”. Od kiedy tu przybyłem, przyspieszyliśmy więc świętowanie o cały miesiąc, czcząc świętych patronów parafii w ostatnią niedzielę czerwca.
Tego roku miała miejsce bardzo wzruszająca uroczystość poświęcenia ikony świętych Jakuba i Krzysztofa. Być może jest to pierwsza tego typu ikona, na której widnieją oni RAZEM, tak jak Piotr i Paweł czy Cyryl i Metody. Przyznam, że marzyło mi się takowe „wydanie”. Opatrzność sprawiła, iż pani Patrycja, parafianka, a jednocześnie ikonografka, podjęła się tego wyzwania na moją prośbę. Pisała ikonę przez cały rok… Oto ona!
Na filakterii Jakubowej napis: Vita hominis peregrinatio est – „Życie człowieka jest pielgrzymowaniem”; a u boku Krzysztofa: Ego sum via, czyli „Ja jestem drogą”. Tak przedstawia się Pan Jezus, którego św. Krzysztof niesie na ramieniu. Tym sposobem święci patroni parafii przypominają nam, że życie człowieka wierzącego jest podróżą, wędrówką, pielgrzymką…, co nie znaczy tułaczką czy błądzeniem, gdyż chrześcijanin wie, że jest w drodze do Kogoś, kto go kocha i na niego czeka. „Stworzyłeś nas Panie dla siebie – wołał św. Augustyn, i niespokojne jest nasze serce, dopóki nie spocznie w Tobie”.
Ale życie chrześcijańskie, które niewątpliwie wiąże się z osobistymi wyborami, nigdy nie jest li tylko przygodą indywidualną, bo nikt z nas „nie jest samotną wyspą” – pisał Tomasz Merton, znany amerykański mnich, trapista i autor książki o tym samym tytule. Każdy człowiek jest kawałkiem kontynentu, częścią całości.
„Nikt nie jest samotną wyspą”, to również ostrzeżenie, wyrażone poetycko w kilku zwięzłych słowach, przed naszymi naturalnymi skłonnościami do podziałów. Musimy się temu stanowczo przeciwstawić, bo każdy podział to diabelska bomba kasetowa. Wiara chrześcijańska uczy nas, że najgłębszą tożsamością człowieka jest bycie dziećmi Bożymi. W liczbie mnogiej! Nigdy w pojedynkę. Zawsze przynajmniej we dwoje: „Mężczyzną i kobietą stworzył ich Bóg”.
I jeszcze jedno. We fragmencie Ewangelii, którą czytamy z okazji liturgicznego święta Jakuba Apostoła (Mt 20, 20-28) pada pytanie: „Czego pragniesz”? Pytanie skierowane jest przez Jezusa do matki Jakuba i Jana, ale ważne i ciągle aktualne dla każdego z nas.
Jeden z prawosławnych świętych, mnich z Góry Athos zwany Paisjuszem (zmarł w 1994 roku), tak odpowiada na to pytanie:
„Chcesz, żeby cię kochano? Ciesz się, kiedy nie zwracają na ciebie uwagi.
Szukasz sławy? Unikaj zaszczytów.
Pragniesz pochwał? Pokochaj poniżenie.
W ten sposób złączysz się z poniżonym Chrystusem i odczujesz chwałę Bożą.
Wówczas poczujesz się szczęśliwy
i będziesz miał w sobie radość większą niż radości całego świata”.
Stanisław STAWICKI
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXV, lipiec 2024
