Ostatnie słowo w cichym pokoju
samotne, niewypowiedziane,
lecz wszystko, co dałeś z siebie,
pozostanie – najmniejsze westchnienie
pulsuje, w wersach zapisane.
Nasza gwiazda dopiero wschodzi,/
Może nad oceanem,/ Może nad Hebronem,/
A może w naszych sercach?/ Tak, właśnie tam!*
Śpiewaj ogrody,** gdy wokół wzbierają
nadzieją otwarte serca, a ton pierwszy
wybrzmiewa – unosząc głos w górę,
w jasne, przejrzyste obłoki, w marzenia,
które jakie zwykle, potykając się, pędzą
ścieżką codziennych pragnień, zwrotów,
świątecznych uniesień bez oglądania się
na żadne ludzkie czy boskie
wyroki, bez planu.
Bóg słyszy –
jeszcze wyżej wzniesie.
Poznań, 30 listopada 2023
Teresa TOMSIA
*Paweł Huelle, Obłoki jasne nad tobą (2018)
**Śpiewaj ogrody (2014)
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, animatorka kultury.
Recogito, rok XXV, listopad 2024
