Mało znam słów i waham się z ich wypowiedzeniem
bo czy zostaną zrozumiane nie wiem
Sam też ich nie rozumiem
Ogarnąć rozumem nie umiem
Bóg jest w niebie a ja na ziemi
Słuchają mnie głuchoniemi
odpowiadają milczeniem
i odchodzą niespostrzeżenie
Ludwik LEWIN
Ludwik Lewin. Dziennikarz i poeta. Urodził się w 1944 roku w Namanganie, w Uzbekistanie. Po skończeniu szkoły i studiach na PWSTiF w Łodzi (nieukończonych) wyjechał do Francji. Długoletni współpracownik RFI (francuskie radio dla zagranicy), dziennikarz i korespondent paryski sekcji polskiej BBC. Był korespondentem wojennym w Izraelu podczas I wojny w Zatoce i w Jugosławii (w sierpniu 1991 i w grudniu 1992). Publikował swoje teksty w prasie francuskiej, między innymi w dziennikach „Le Monde” i „Le Progrès” oraz we francusko-żydowskim miesięczniku „Passages”. W 2005 roku Telewizja Polonia przygotowała dokument o Ludwiku Lewinie pt. Moje światy (reż. Krzysztof Kownas). W 2010 roku zasiadał w jury VII Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy. W swoim dorobku ma liczne publikacje w prasie polskiej i francuskiej. Był współpracownikiem miesięcznika „Kuchnia” oraz autorem rubryki Wina Lewina w tygodniku „Do Rzeczy”. Współpracował także z wychodzącym w Paryżu miesięcznikiem „Vector Polonii”. Obecnie jest paryskim korespondentem Polskiej Agencji Prasowej. Opublikował książki: Kiedy rano jadę osiemnastką (2019), Syzyf & ska (2007 – powieść), Ucieczka z Egiptu (2004 – poezje), Podróż po Stołach Francji (2001 – opowieści o francuskich regionach, ich gastronomii i historii), Paryż za dwa Ludwiki (1995 – współautor, wspólnie z Ludwikiem Stommą), Punkitudes (1978 – z Jean-Dominique Brierre, po francusku). Mieszka w Paryżu.
Recogito, rok XXI, maj 2020
