W Rzymie, w sercu Zatybrza, znajduje się bazylika św. Chryzogona, a w niej pewien „ukryty skarb”, który czyni to miejsce ważnym i świętym: kaplica bł. Anny-Marii Taigi (1769-1837). Dziś, 9 czerwca, wspominamy ją w liturgii Kościoła. Jej beatyfikacja miała miejsce dokładnie 100 lat temu, 30 maja 1920 roku.
Anna-Maria Giannetti pochodziła ze Sieny, ale wkrótce po jej narodzinach (29 maja 1769 roku), rodzina przeniosła się do Rzymu. Wyszła za mąż za Domenico Taigi w 1789 roku. Ta prosta kobieta, która nie potrafiła ani czytać ani pisać, otrzymała od Boga szczególne dary duchowego rozeznania i proroctwa, zwłaszcza w odniesieniu do problemów religijnych i politycznych swoich czasów. Dlatego też przychodzili do niej po radę kardynałowie, biskupi, księża, mężowie stanu. Wśród nich, między innymi, królowa Maria Ludwika z Burbonów. Biografowie pierwszej połowy XIX wieku zaznaczają, że „łączyła ją [Taigi] szczera przyjaźń ze św. Wincentym Pallottim, ze św. Wincentym Marią Strambi i ze św. Kasprem del Bufalo”.
Anna-Maria była tercjarką zakonu Trynitarzy. Dlatego jej ciało spoczęło ostatecznie w kościele, w którym zakon posługuje od 1847 roku. Była też duchową współpracowniczką ks. Wincentego Pallottiego. „Gdy zmarła, Pallotti miał powiedzieć, iż Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego będzie teraz miało swoją „pełnomocną sekretarkę przy Bogu Trój-Jedynym” (OCL II, s.183). Poznali się z pewnością jako tercjarze, bo i ksiądz Wincenty żył duchowością tego zakonu. Tak sam o owej przynależności pisał: „11 listopada 1816 roku zapisałem się do Trzeciego Zakonu Trynitarzy Bosych, w którym należy odmawiać 6 «Ojcze nasz» i 6 «Chwała Ojcu» do Przenajświętszej Trójcy oraz 6 «Zdrowaś» i 6 «Chwała Ojcu» do Najświętszej Maryi Panny i jedno «Witaj Królowo»” (OOCC X, 500). Więcej, Pallotti zapisał się również do „Bractwa Jezusa Nazareńskiego” agregowanego przez zakon Trynitarzy. Gdy w 1845 roku otrzymał kościół SS. Salvatore in Onda, zamówił dlań, u Benedetto Agrizzi – ucznia słynnego weneckiego rzeźbiarza Antonia Canovy (1757-1822) – figurę Jezusa Nazareńskiego, która po dzień dzisiejszy znajduje się w naszym kościele.
Centrum duchowe Trynitarzy w Rzymie znajdowało się wtedy przy kościele zwanym popularnie San Carlino alle Quattro Fontane (św. Karolka przy Czterech Fontannach). Parcela kościoła i klasztoru leży na skrzyżowaniu ulic, gdzie znajdują się cztery fontanny. Stąd jego dodatkowa nazwa. Biedni jak mysz kościelna Trynitarze Bosi, w 1634 roku zwrócili się do Francesco Borrominiego o pomoc w przebudowie ich malutkiego klasztoru. Żyjący nie tylko dla wielkich idei duchowych i artystycznych Borromini – rywal Berniniego, którego dzieło (kościół Sant’Andrea al Quirinale) znajduje się w odległości 500 metrów – podjął się tegoż wyzwania. Jak podają kroniki: „za Bóg zapłać!”. Najpierw zaprojektował dziedziniec klasztorny, a następnie wzniósł im malutki kościół pod wezwaniem, dopiero co wtedy beatyfikowanego, Karola Boromeusza.
To co najbardziej uderza u błogosławionej Taigi, to wyłaniające się w jej życiu kontrasty. Z jednej strony niezwykłe dary otrzymane od Boga, a z drugiej zwykłe pokorne życie żony i matki siedmiorga dzieci; niezwykłe mistyczne doświadczenia, i zwyczajne codzienne trudności, z którymi musiała się mierzyć. Analfabetka, podobnie jak jej rodaczka ze Sieny, św. Katarzyna, a przychodzili do niej dostojnicy kościelni prosząc o radę (jej niezwykłe przeżycia duchowe poznaliśmy dzięki ks. Rafaelowi Natali z Maceraty, który będąc traktowany jak syn, mieszkał przez pewien czas u państwa Taigi, spisując mistyczne wizje błogosławionej). Bł. Anna Maria Taigi potrafiła to wszystko harmonizować! Robiła „wszystko”, nie zaniedbując „niczego”. I tu jest pies pogrzebany!
Stanisław STAWICKI
Rzym, 9 czerwca 2020 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 roku jest kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie.
Recogito, rok XXI, czerwiec 2020
