Wspominamy dziś w liturgii Kościoła św. Weronikę Giuliani. Jej kanonizacja miała miejsce 26 maja 1839 roku. Wincenty Pallotti w niej uczestniczył. Jest nawet autorem specjalnej nowenny, która do wydarzenia przygotowywała. Więcej, nazajutrz po kanonizacyjnych uroczystościach zorganizował pielgrzymkę do Bazyliki św. Piotra, by podziękować Bogu za nowych świętych. Papież Grzegorz XVI kanonizował bowiem tego samego dnia 4 innych świętych, w tym Alfonsa Marię de Liguoriego, założyciela redemptorystów. W pielgrzymce do Watykanu wzięły udział sieroty z Pia Casa, ich wychowawczynie oraz rodzina Jakuba Salvati. W Ogrodach Watykańskich, przy wejściu do Biblioteki, przyjął grupę pielgrzymów sam papież Grzegorz XVI, „z wyjątkową serdecznością” – zaznaczył sam Pallotti w relacji z tego wydarzenia (OOCC VI, 427-428).
Weronika Giuliani (1660-1727) w wieku 17 lat wstąpiła do kapucynek (zreformowanych klarysek). W klasztorze – jako kucharka, infirmerka, mistrzyni nowicjatu, a nawet ksieni – spędziła 50 lat. Miała liczne wizje i objawienia. Otrzymała też stygmaty. Nic byśmy jednak nie wiedzieli o jej wewnętrznych przeżyciach, gdyby kierownik duchowy nie nakazał jej spisywać owych wizji i rozmów z Panem Jezusem. Robiła to przez 30 lat. Rezultat? Dwadzieścia dwa tysiące rękopisów, opublikowanych w 10 tomach. Prawdziwy duchowy skarb.
Ale świętość nie przyszła jak z płatka. Już w nowicjacie zaczęły się wokół niej intrygi. Jedna z zakonnic rzuciła na Weronikę podejrzenie, jakoby obmawiała i krytykowała przełożoną. Za co o mały włos nie usunięto jej z klasztoru. Kolejnego cierpienia przysporzył jej spowiednik. Uznał ją za dziwaczkę, chorą psychicznie, symulantkę, a potem posądził wręcz o konszachty z diabłem i napisał na nią donos do Świętego Oficjum. Zabronił jej przystępować do Komunii świętej i nakazał spisywanie wszystkich przeżyć duchowych w dzienniku. To akurat mu się udało!
Watykan zaniepokojony kolejną mistyczką, zarządził komisyjne badanie Weroniki. Została też poddana przymusowemu leczeniu stygmatów. Niestety, kuracja nie przyniosła żadnych „pozytywnych” rezultatów. Usunięto ją z urzędu mistrzyni nowicjatu. Pozbawiono prawa głosu i zakazano widywania się z kimkolwiek. Siostrom polecono, by traktowały ją jak oszustkę.
Koszmar ten – oceniając sprawę po ludzku – trwał całe dwanaście lat. Weronika znosiła wszystko z niewiarygodnym spokojem i w całkowitym posłuszeństwie wobec władz Kościoła. Jej pokora i bezwzględne posłuszeństwo przesądziły o wycofaniu oskarżeń, zaprzestaniu upokarzających badań i przywróceniu pełni praw zakonnych. Ledwie została oczyszczona z wszelkich zarzutów, zakonnice z klasztoru w Città di Castello wybrały ją na przełożoną, choć szczerze wymawiała się od tego obowiązku. Pod jej „skrzydłami” klasztor pięknie się rozwinął. Przybyło nowych powołań. Weronika doprowadziła doń bitą drogę, wyposażyła zakonną kuchnię w windę towarową, zbudowała wodociąg, a nawet spłaciła ciążące na klasztorze długi. Ksienią pozostała do końca życia. Zmarła po bardzo bolesnej, trzydziestotrzydniowej agonii.
Zamykając na zawsze oczy, powiedziała: „Znalazłam Miłość, Miłość, która pozwoliła się oglądać!”. Jej ciało, podobnie jak ciało św. Wincentego Pallottiego, zachowało się w nienaruszonym stanie!
Stanisław STAWICKI
Rzym, 9 lipca 2020 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 roku jest kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie.
Recogito, rok XXI, lipiec 2020
