Zanim
Tchnieniem snów przenikaj
moje myśli nocą. W dzień
dotykaj dłoni ciepłą barwą –
póki jeszcze widzisz mnie
na płótnie.
Zanim niedostępna
ciemność
zgasi światło.
Zanim wojska przekroczą
granice, a świat wkroczy
w zagorzałą wojnę,
przygarnij mnie
mocno
na chwilę
tak jak wieczność długą,
bezpowrotnie.
17 lutego 2022 r.
Pozostań przy wierszu
Nie umykaj, skoro nie potrafisz
odpowiedzieć, wystarczy, że bliżej
podejdziesz, z lekka dotkniesz gładkiej
papierowej skóry, podążysz śladem liter,
gdy zatrzymują się nad zagadką
czasu. Tego, który pochłania,
nie odpowiadając na żadne
z twych pytań.
Wiersz jest jak wyciągnięcie ręki,
spróbuj mieć nadzieję, że tajnymi
ścieżkami poprowadzi, gasząc sztuczne
ognie, dając sposobność przekraczania
niedościgłych granic – masz przyjaciela
i pozostań przy nim – ile tchu starczy,
słuchu, ile rytmu wciąż wyczuwasz
w ramionach, kiedy wznosisz się
samotnie w górę. Wtedy ożywa
niespodziewanie ciekawość
niepojętego świata.
W ogrodzie
Irenie
Liryki Hölderlina łkają dziś pieśń
żalu w ogrodzie, gdy zgrabione
liście, na próg złożone gałęzie
przez wiatr strącone – niesie się
wieść, że pokoju w świecie nie będzie.
Cóż po poecie w czasie marnym,
gdzież słowa niosące nadzieję,
skoro milczą przyjaciele jakby
obumarli, niemocą ducha
znieruchomiali.
O, Panie, wysłuchaj wersów,
które wraz z poetą śpiewam
pierwszym trawom przedwiośnia,
pędom krokusów na łące
i mężnemu człowiekowi,
który z dymu się wyłania –
na rękach niesie dziecko ocalone
z gruzów, wysoko jak koszyk
wielkanocny przed dniem
Zmartwychwstania.
28 lutego 2022 r.
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, autorka prozy dokumentalizowanej Dom utracony, dom ocalony (2009), tomików wierszy, m. in. Przed pamięcią (2000), Skażona biel (2004), Kobieta w kaplicy (2016), szkiców literackich Niedosyt poznawania (2018). Ostatnio ukazał się wybór jej wierszy W cieniu przelotnego trwania (2021). Mieszka w Poznaniu.
Recogito, rok XXII, luty 2022
