Co się z nami stało, skoro w potocznym odczuciu, nawet wśród katolików samo słowo apostoł, a jeszcze bardziej – apostolstwo wywołuje odruchową podejrzliwość? Czemu przypisać tę dewaluację pierwotnego znaczenia i degradację niesionego przez to pojęcie sensu? Czy tylko powszechna sekularyzacja wywołuje tego rodzaju niechętne reakcje? A może – to my nie umiemy już być apostołami we współczesnym świecie? Wypalił się w nas żar? Nie znajdujemy właściwych słów? Przed własną niepewnością uciekamy w schemat, banał i nachalność? Czy nie nazbyt często zapominamy, że apostolstwo to nie tylko i nie przede wszystkim słowa, lecz świadectwo życia? Czy nasze życie jest zwiastowaniem prawdy? Czy nasze życie służy miłości? Apostoł to posłaniec. Jak anioł.
Zofia ZARĘBIANKA
Zofia Zarębianka. Profesor zwyczajny w zakresie literaturoznawstwa,krytyk literacki, poetka. Urodzona w Krakowie. Studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1987 r. pracownik naukowo-dydaktyczny na Wydziale Polonistyki UJ. Stały współpracownik dwumiesięcznika literackiego „Topos”. Członek Polskiego Pen Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (członek zarządu oddziału krakowskiego 1996-2010), Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Polskiego Towarzystwa Mertonowskiego, Towarzystwa Naukowego KUL, Komisji Historycznoliterackiej PAN 0/Kraków, Międzynarodowego Towarzystwa Polonistyki Zagranicznej, Polskiego Towarzystwa Etycznego Główny obszar badań: pogranicze literatury i teologii, poezja dwudziestolecia międzywojennego, polska i europejska poezja dwudziestego wieku. Najważniejsze publikacje książkowe: Poezja wymiaru sanctum (1992); Dwanaście Bożych słów (współautor (1992); Świadectwo słowa. Rzecz o twórczości Anny Kamieńskiej (1993); Zakorzenienia Anny Kamieńskiej (1996); Tropy sacrum w literaturze XX wieku (2001), O książkach, które pomagają być (2004), Czytanie sacrum (2008); Wtajemniczenia (w) Miłosza. Pamięć Duchowość. Wyobraźnia (2014); oraz tomy wierszy: Człowiek rośnie w Ciszy (1992); Wyrwane z przestrzeni (1996); Niebo w czerni (2001); Jerozolima została zburzona (2004); Wiersze: Pierwsze (2008), Tylko na chwilę (2012).
Recogito / Archiwum pamięci, kwiecień-czerwiec 2002
