Życzenia noworoczne, jakie nadchodzą od zaprzyjaźnionych poetów, zawierają wiele poruszających refleksji o naszym współczesnym skomplikowanym życiu oraz metaforycznych pytań o sens i sposób świętowania. Czy przeżywając Boże Narodzenie potrafimy coś w sobie zmienić na lepsze, zaczerpnąć ze skarbca nadziei i światła, by ruszyć nową drogą bez dawnych obarczeń, zagrożeń, smutków i rozczarowań? Czy damy radę oczarować się Tajemnicą niewinnego dziecka, które zbawia świat i wznieść się dzięki ofierze Jego życia ponad bolesne podziały, spory czy niewybaczone potknięcia?
Poeta Wojciech Kass przysłał z Leśniczówki Pranie serdeczną kolędę z pytaniem, którym dzielę się z Czytelnikami „Recogito”, bo wydaje mi się ono ważne w kontekście poczucia nieszczęścia w wielorakim wymiarze, jakiego jesteśmy obecnie świadkami w wielu miejscach świata:
„Czy gotowi jesteście na niewiarygodne szczęście, gdyż pojawił się na ziemi znak Miłosierdzia, bez którego wszystko jest daremne?”
Najtrudniej godzić się z przemijaniem, gdy stroimy jodłę, aby stała się świąteczną choinką i radowała biesiadników z ich życiodajną energią. Myślimy o Tych, których musieliśmy pożegnać, pamiętamy, co zawdzięczamy ich wyobraźni i obecności, co z pozostawionych myśli powinniśmy nieść dalej.
Przesyłam gwiazdę betlejemską z pytaniem poety i stawiam w progu Domu Pallotynów – niech rozjaśnia szare godziny, niesie pokój, światło i nadzieję, niech przypomina, że mamy dokąd pójść, że nie jesteśmy bezdomni czy bezbronni, że przyjaźń i wiarygodna pamięć daje nam siłę w drodze wzwyż. Dołączam też życzenia od poety Adama Lizakowskiego ze Świdnicy, który życzy nam „Wszystkim dużo zdrowia i wielu powodów do radości, a miłości tak wielkiej, że życie nabierze większego sensu. Wiary w siebie, która może przenosić góry, nadziei, która nigdy nie zgaśnie”.
Irena Knapik-Machnowska życzy z Gdańska, aby „dobro procentowało wzajemnością i przebaczeniem, a wszelkie niepokoje domowe i światowe odeszły”. Czy jesteśmy gotowi przechować w skrytce serca widok dziecka lepiącego bałwana, przez jeden dzień ochronić radość przed zniszczeniem, utulić to, co w nas tkliwe i czułe? Czy jesteśmy gotowi zapamiętać kod, szyfr, adres domu, gdzie nas powitają w świetle, z otwartymi ramionami? Czy jesteśmy gotowi…
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, animatorka kultury.
Recogito, rok XXIV, grudzień 2023
