Tamtego dnia powiew nad Jeziorem
Genezaret łagodził rozpalone czoła
ludzi zebranych licznie na brzegu.
Chłodne strugi niosły orzeźwienie,
gdy woda wzbierająca z głębiny
rozpryskiwała krople w powietrzu
i falami rozmywała piaszczysty trakt,
którym rybacy ciągnęli łodzie.
Było ich niewielu, lecz przyszła pora,
gdy mogli wyruszyć na inny połów.
Nie każdego dnia, jak w tamtą godzinę,
przemawiał do nich ktoś głosem nadziei,
żeby nie ustawali w poszukiwaniu.
Jak przeciążone sieci rwą się wątki
rozmowy, a słowa wymykają się
z umownych znaczeń – nie wystarczy
powtarzać, przypominać ich symboliczną
urodę, trzeba je od nowa pisać na piasku
patykiem, co dnia – litera po literze.
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, animatorka kultury.
Recogito, rok XXVI, luty 2025
