Jakub Apostoł, którego wspominamy dziś w liturgii sprawił, iż Europa ruszyła „na szlak”! Pandemia zaś sprawiła, że Jakubowy szlak został na kilka miesięcy zamknięty, choć nigdy wcześniej do tego nie doszło, nawet jeśli w czasie wojen i zarazy pielgrzymi musieli mierzyć się z dodatkowymi trudnościami i ograniczeniami.
Dzięki Bogu, od 1 lipca pątnicy znowu wrócili na „Drogę św. Jakuba”. Zbiegło się to z otwarciem katedry w Santiago de Composteli, która również była zamknięta przez kilka miesięcy. Podobnie jak drzewiej bywało, pielgrzymi muszą stawić czoła nie tylko trudom wędrówki, ale i nowym obostrzeniom epidemicznym wprowadzonym w związku z koronawirusem: obowiązek zachowania na trasie „dystansu społecznego”, maseczki obowiązujące w miejscach zamkniętych, a także konieczność dezynfekcji plecaków przed wejściem do punktów noclegowych. Nie działają też tradycyjne jadłodajnie dla pielgrzymów, co wymusza na nich znalezienie innego sposobu żywienia.
Bazylika św. Jakuba w Composteli, gdzie od VII wieku mieszczą się jego relikwie, została konsekrowana w 1211 roku. Średniowiecze było bowiem przekonane, że Jakub Starszy zanim został biskupem Jerozolimy – zaraz po Zesłaniu Ducha Świętego – udał się z misją ewangelizacyjną na tereny dzisiejszej Hiszpanii. Otóż, kiedy w VII wieku Palestynę zajęli muzułmanie i była poważna obawa zniszczenia jego grobu, relikwie św. Jakuba sprowadzono z Jerozolimy do Composteli. Miejsce to stało się w średniowieczu jednym z najsłynniejszych sanktuariów chrześcijaństwa, zajmując na podium trzecie miejsce, zaraz po Ziemi Świętej i Rzymie.
Również dziś Camino de Santiago jest jednym z najbardziej popularnych miejsc pielgrzymkowych na świecie. Mówi się, że św. Jakub jest tym, który sprawił, iż Europa „jest w drodze”. Camino nie polega bowiem na dojściu do Santiago de Compostela, ale na uważnym i odważnym przemierzaniu drogi z jej radościami i trudnościami. A na tym przecież polega sekret „udanego” życia.
Pismo Święte wspomina Jakuba Starszego w osiemnastu różnych miejscach, co łącznie obejmuje 31 wierszy. W porównaniu do innych Apostołów jest to bardzo dużo. Dowiadujemy się z nich, między innymi, że Jakub był bratem Jana Apostoła. Obaj byli synami Zebedeusza. Mieszkali nad jeziorem Tyberiadzkim i byli rybakami. Jakub musiał mieć charakter wybuchowy i popędliwy, skoro sam Mistrz obdarował go przydomkiem „syna gromu”. Wpadł np. na pomysł, wraz ze swoim bratem Janem, aby pioruny spadły na jedno z miast Samarii, które nie chciało przyjąć Pana Jezusa z Jego uczniami. Długie „Camino” musiał pokonać Jakub u boku Jezusa, by spokornieć i dać sobie, ze względu na Niego, ściąć głowę.
I jeszcze jedno. We fragmencie Ewangelii, którą czytamy z okazji liturgicznego święta Jakuba Apostoła (Mt 20, 20-28) pada pytanie: „Czego pragniesz”? Pytanie skierowane do matki Jakuba i Jana, ale ważne, niepokojące i ciągle aktualne dla każdego z nas. Jeden z prawosławnych świętych, mnich z Góry Athos, zwany Paisjuszem (zmarł w 1994 roku), tak odpowiada na to pytanie:
„Chcesz, żeby cię kochano? Ciesz się, kiedy nie zwracają na ciebie uwagi.
Szukasz sławy? Unikaj zaszczytów.
Pragniesz pochwał? Pokochaj poniżenie.
W ten sposób złączysz się z poniżonym Chrystusem i odczujesz chwałę Bożą. Wówczas poczujesz się szczęśliwy i będziesz miał w sobie radość większą niż radości całego świata”.
Stanisław STAWICKI
Warszawa, 25 lipca 2020 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 roku jest kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie.
Recogito, rok XXI, lipiec 2020
