Każdy kolejny liryk Wojciecha Banacha jest nieufnością wobec możliwości poznawczych człowieka, jego zmysłowych doznań i osądów, stając się podstawowym pytaniem, czy potrafimy zrozumieć rzeczywistość, w jakiej żyjemy.
Więcej O związku z miejscem i powinnościach poetyKategoria: À Propos
Rower poety i „świat widzialny”
Widzę poetę na rowerze, nie w aucie czy samolocie, gdzie czas pędzi razem z nami – porusza się nieśpiesznie, zauważając najmniejszy odblask rzeczywistości, celebruje patrzenie, widzenie świata, z którym na stałe nie można się zespolić, utożsamić.
Więcej Rower poety i „świat widzialny”Wnikać w rzeczy trudne – czytać wiersze, pamiętając o człowieku
Miałem szczęście poznać Macieja Niemca w lecie 1999 roku na wakacjach u Pawła Jocza w Cielcach pod Łodzią, razem smażyliśmy rybę na kolację, która smakowała gospodarzowi i przy stole słuchaliśmy jego wspomnień z podróży.
Więcej Wnikać w rzeczy trudne – czytać wiersze, pamiętając o człowiekuTeresa Tomsia – poetka spotkań i Tajemnicy
Spotkania z drugim człowiekiem mają swoją dramaturgię, niosą radość, zwątpienie, ocalenie, ekspiację. W każdym razie to w przestrzeni bycia razem, a najczęściej rozmowy, która przenosi się do jej pamięci, odbywa się dialog w teatrze pamięci.
Więcej Teresa Tomsia – poetka spotkań i Tajemnicy30-lecie „FRAZY” – przy wspólnym stole
Karty „Frazy” od początku istnienia pisma były otwarte na dialog, stawały się miejscem wielogłosowej dyskusji o kondycji kultury w okresie przemian ustrojowych, ukazywały nowe oblicze polskiej oraz europejskiej sztuki słowa i obrazu. Redaktorzy pisma podkreślali często, jak ważne są uniwersalne wartości humanistyczne, na które składają się racje intelektualne, estetyczne i etyczne, stanowiące o sensie istnienia i o poczuciu godności człowieka w określonym miejscu i czasie.
Więcej 30-lecie „FRAZY” – przy wspólnym stoleBy mrok się rozjaśniał – „pożegnalny rejs” Lecha M. Jakóba
Ponawiana próba definicji „ja” pozostaje bez odpowiedzi: „Kim jestem / obrzmiały niepokojem // kim jestem / w oczach Twoich / Panie?”
Więcej By mrok się rozjaśniał – „pożegnalny rejs” Lecha M. JakóbaPrzestrzeń niezbędna dla przeżycia – rozmowa w zimowym pejzażu
Potrzebna jest nam „mądrość sceptycznej ufności”, świadomość „kruchej równowagi istnienia” – jak to celnie ujął Karol Alichnowicz.
Więcej Przestrzeń niezbędna dla przeżycia – rozmowa w zimowym pejzażu