Kategoria: Sacrum profanum

Nazywam się Mela Muter, samotna wśród obrazów,
każdy dosiądzie swojego losu krzywdzącego.

Idzie Róża ulicą, zamyślona, pochmurna,
patrzą ludzie w jej oczy, mówią: ona jest durna.

Któregoś dnia, na cmentarzu postawiła ławeczkę.