Jeden z najsłynniejszych symboli Paryża – Łuk Triumfalny – został pokryty tkaniną zaprojektowaną przez amerykańskiego artystę Christo. Owinięty w srebrno-niebieskie płótno, był otwarty dla zwiedzających przez dwa tygodnie: od 18 września do 3 października.
Artysta marzył ponoć o „zapakowaniu” Łuku już w latach 60. ubiegłego stulecia, ale projekt został zatwierdzony dopiero w 2017 roku. Christo nie dożył tego dnia. Zmarł 31 maja 2020 roku. Projekt zrealizowano według jego rysunków. Prace nadzorował jego siostrzeniec.
Według lokalnych środków masowego przekazu, w celu „ubrania” słynnego Łuku, wspięło się nań kilka ekip. Rozłożyli łącznie 25 tysięcy metrów kwadratowych płótna (niektóre z nich ważyły ponad tonę) i 7 tysięcy metrów sznurka.
Kim był Christo? To artysta o bułgarskich korzeniach. Naprawdę nazywał się Christo Wladimirow Jawaszew. Urodził się 13 czerwca 1935 w Gabrowo w Bułgarii. Część swojego życia spędził w Paryżu, a następne lata w Nowym Jorku. Przy projektach ściśle współpracował ze swoją małżonką (Francuzką) Jeanne-Claude, którą poznał w 1958 roku. Duet artystów: Christo&Jeanne-Claude, zasłynął między innymi z zapakowania Pont-Neuf w Paryżu, opakowania srebrnym materiałem budynku Reichstagu w Berlinie, przegrodzenia pomarańczową kurtyną kanionu Kolorado czy przykrycia różowym materiałem wyspy w pobliżu Miami. Wszystkie projekty były finansowane wyłącznie ze sprzedaży dzieł artysty i bezpłatne dla zwiedzających. Potwierdzam, bo i ja tam wczoraj byłem, miód i wino „bezpłatnie” piłem.
I jeszcze jedno. Zapakowanie Łuku Triumfalnego kosztowało ponad 14 mln euro. Fundusze dostarczyli administratorzy zarządzający majątkiem Christo. Szkoda, że artysta – o tak symbolicznym dla chrześcijaństwa imieniu – nie przeznaczył tych pieniędzy na renowację najbardziej znanego sakralnego symbolu Paryża, jakim jest katedra Notre-Dame. Dwa lata temu płonęła na jego oczach.
Stanisław STAWICKI
Paryż, 4 października 2021 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 do 2020 roku był kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie. Od grudniu 2020 do lipca 2021 pracował w bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro, od 1983 roku stolicy konstytucyjnej Wybrzeża Kości Słoniowej. We wrześniu 2021 rozpoczął pracę w parafii Świętego Jakuba i Świętego Krzysztofa w Paryżu.
Recogito, rok XXII, październik 2021
