Z okazji 60. rocznicy kanonizacji św. Wincentego Pallottiego
20 stycznia 2023 roku przypada 60. rocznica kanonizacji św. Wincentego Pallottiego. To był zimny poranek, relacjonują świadkowie tegoż wydarzenia. Uroczystości rozpoczęła procesja, która o 830 wyruszyła spod „Scala Regia”, czyli Schodów Królewskich, które są częścią oficjalnego wejścia do Watykanu. Te imponujące schody znajdują się za Bramą Spiżową i prowadzą do Sali Królewskiej, która stanowi przedsionek do Kaplicy Sykstyńskiej. Sala pierwotnie służyła do podejmowania książąt i królewskich ambasadorów, do czego nawiązuje jej nazwa, jak również nazwa schodów, którymi oficjele zmierzali na papieskie audiencje.
Procesja nie poszła jednak w kierunku Sali Królewskiej lecz, przez Plac Św. Piotra, ku Piotrowej Bazylice. Uczestniczyli w niej między innymi generał Stowarzyszenia, ks. Wilhelm Möhler, wicegenerał ks. Luigi Lulli i postulator generalny ks. Giovanni Ranocchini. Za nimi podążał ogromny sztandar z wizerunkiem bł. Wincentego Pallottiego. Od sztandaru odchodziły cztery wstęgi trzymane przez dwóch radców generalnych Stowarzyszenia: księdza Feliciego i księdza Suwałę oraz dwóch potomków błogosławionego: Marcello i Wincentego Pallottich. Prowincjałowie Stowarzyszenia z całego świata nieśli po bokach świece, a za nimi kroczyło dwudziestu ośmiu kardynałów.
W bazylice oczekiwali członkowie korpusu dyplomatycznego wraz z rodzinami oraz specjalna delegacja włoskiego rządu, na czele z ministrem Mattarella. Miasto było reprezentowane przez burmistrza.
W kanonizacji uczestniczyło pięciu pallotyńskich biskupów z terenów misyjnych oraz wszyscy pallotyńscy prowincjałowie, z wyjątkiem tego z Polski, któremu władze komunistyczne nie uiściły pozwolenia na opuszczenie kraju. Bardzo licznie przybyły siostry pallotynki na czele z matkami generalnymi. Tych „rzymskich” przybyło około czterysta, a misjonarek osiemdziesiąt. Było też kilkanaście sióstr św. Hildegardy i św. Teresy od Dzieciątka Jezus Apostolstwa Katolickiego. Pielgrzymów z całego świata przybyło ponad dziewięć tysięcy, nie licząc tych, którzy pojawili się na kanonizacji z własnej inicjatywy.
Kanonizacji dokonał dobry papież Jan XXIII, dziś również święty. Przybył do Bazyliki podczas śpiewu Credo. Po cichej modlitwie zaintonował hymn Veni Creator Spiritus, a następnie wypowiedział formułę kanonizacji: „Uznajemy świętym Wincentego Pallottiego oraz wpisujemy go do katalogu świętych, orzekając, iż jego wspomnienie powinno być obchodzone, z należną pobożnością wśród świętych wyznawców, każdego roku w rocznicę jego narodzin dla nieba, tj. 22 stycznia. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen”.
Po tych słowach Ojca Świętego nastąpiły długie i gromkie brawa. Następnie Papież zaintonował Te Deum i wygłosił homilię prosząc na zakończenie nowego świętego, aby nadal ożywił apostolski zapał wierzących, tak by stawali się „solą ziemi i światłem świata”.
Po kanonizacji, już bez udziału Papieża, została odprawiona w bazylice msza święta przez wikariusza generalnego diecezji rzymskiej, kardynała Luigi Traglię. Śpiewy wykonywane były przez Kapelę Sykstyńską, a całość uroczystości transmitowało Radio Watykańskie. Nazajutrz przeniesiono urnę do jednego z największych kościołów w Rzymie, bazyliki Sant’Andrea della Valle, by tam podziękować Bogu za nowego świętego.
Papież zapowiedział, że na uroczystość przybędzie, i słowa dotrzymał. 22 stycznia kościół należący do zgromadzenia Teatynów, w którym Pallotti organizował za życia słynną Oktawę Epifanii, wypełniony był po brzegi przez pielgrzymów z całego świata oraz licznych rzymian, wszak toć przecież jeden z nich dostąpił chwały ołtarzy. Jan XXIII, podobnie jak 20 stycznia, wszedł do kościoła przy śpiewie Credo. Uczcił relikwie Pallottiego, przemówił do wiernych udzielając apostolskiego błogosławieństwa i powrócił do Watykanu. Nastąpiła uroczysta Msza celebrowana przez generała Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, podczas której kapłani, bracia i klerycy Stowarzyszenia odnowili publicznie ich konsekrację.
W kościele Sant’Andrea della Valle, od 24 do 27 stycznia, zostało również odprawione uroczyste Triduum ku czci św. Wincentego Pallottiego. W godzinach przedpołudniowych msze święte celebrowane były w obrządkach wschodnich (armeńskim, bizantyjskim, ukraińskim i bizantyńsko-greckim), a w godzinach popołudniowych, z kazaniami, w rycie rzymskim. Triduum zakończyło się 27 stycznia procesją, która powędrowała przez Stare Miasto przy akompaniamencie orkiestry Policji Miejskiej. Urna z Pallottim znajdowała się w karocy zaprzężonej w sześć koni. Gdy procesja powróciła do Sant’Andrea della Valle, zaśpiewano uroczyste Te Deum i udzielono błogosławieństwa eucharystycznego. Późnym wieczorem urnę z relikwiami nowego świętego przeniesiono, już prywatnie, do kościoła SS. Salvatore in Onda, gdzie pozostała po dzień dzisiejszy.
Rocznice odwołują zazwyczaj do źródeł, zachęcają do uważnej i odważnej lektury teraźniejszości oraz odczytania wyzwań na przyszłość. Owe spojrzenie w przyszłość jest niewątpliwie bardzo ważne, ale tak, jak każda roślina potrzebuje głębokich korzeni, aby nadal móc się rozwijać i wznosić ku niebu. Jeśli dziś, jako pallotyni / pallotynki, jesteśmy coraz bardziej „nijacy”, to być może dlatego, iż zapominamy o korzeniach, a czasami nawet je podcinamy.
Stanisław STAWICKI
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXIV, styczeń 2023
