W sobotę 8 lipca 2023 roku, na północy Kamerunu w diecezji Maroua-Mokolo, miała miejsce konsekracja nowo wybudowanej katedry pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
„Jesteśmy dumni i szczęśliwi. Wreszcie mamy prawdziwą katedrę, w której możemy godnie odprawiać Mszę Świętą” – mówi biskup tejże diecezji, pallotyn, Bruno Ateba Edo, dodając natychmiast, że „w mieście, w którym znajduje się ponad 600 meczetów, ważne jest, aby Kościół katolicki pokazał, iż jest tu również u siebie”.
Nowa katedra liczy 3.500 miejsc siedzących. Jej wnętrze zostało ozdobione freskami wykonanymi przez lokalnego artystę, a przedstawiającymi Ukrzyżowanie, Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny i Zesłanie Ducha Świętego. Wszystkie postacie mają afrykańskie rysy, na podobieństwo miejscowej ludności.
Zarys budynku, to płaszcz Maryi, który chroni i okrywa wiernych. Układ kolumn wewnątrz kościoła tworzy literę „M” oznaczającą Maryję. Cztery główne filary podtrzymujące dach mają kształt gwiazdy, która zwęża się ku górze, symbolizując Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, a absyda skierowana jest na wschód, symbolizując Zmartwychwstanie – wyjaśnia biskup Bruno.
Przez ostatnich 50 lat wierni gromadzili się w kościele, który mógł pomieścić ok.200 osób. Był zbyt mały i w złym stanie, stąd nabożeństwa sprawowano najczęściej na zewnątrz, pod drzewami. Biskup Ateba nazywał swoją katedrę „Eco-katedrą”.
Budowa nowej katedry trwała dziewięć lat i była możliwa dzięki pomocy wielu lokalnych mieszkańców wszystkich wyznań oraz dobrodziejom z Europy, zwłaszcza z Niemiec, Włoch i Polski.
Warto wiedzieć, że diecezja Maroua-Mokolo została założona w 1973 roku. Kilka dni temu, 1 lipca, obchodziła 50. rocznicę powstania. Jej dwaj pierwsi biskupi: Jacques de Bernon (Francuz) oraz Philippe Stevens (Belg), inwestowali głównie w formację i w pomoc socjalną dla lokalnej ludności: szkoły, ośrodki zdrowia, wyższe seminarium, szkoła katechetyczna. Biskupowi lokalnemu pozostawili w testamencie wybudowanie katedry z prawdziwego zdarzenia.
Diecezja obejmuje obszar ok. 14 000 km² i liczy ok. 2 milionów mieszkańców, z których 40% to muzułmanie, 30% chrześcijanie i 30% wyznawcy tradycyjnych religii afrykańskich. Chociaż społeczności religijne żyją we względnej harmonii, północno-zachodnia i południowo-zachodnia część Kamerunu od 2016 roku jest sceną konfliktu pomiędzy anglojęzycznymi separatystami a kameruńskim rządem. Poza tym region ten jest nieustannie nawiedzany przez bojówkarzy Boko Haram z Nigerii. Zwłaszcza Kościół katolicki jest celem ich ataków i porwań.
Wspominam o tym wszystkim nie tylko dlatego, iż Bruno Ateba Edo jest pierwszym czarnoskórym pallotyńskim biskupem w Afryce, ale również dlatego, że na zaproszenie ówczesnego prowincjała warszawskich pallotynów, ks. Józefa Lasaka, dwa razy kwestował w Polsce (w 2015 i w 2017 roku), zbierając datki na budowę owej katedry. Jak sam później wyznał: „W Polsce uzbierałem wystarczająco pieniędzy na filary pod katedrę”.
Piszący te słowa był mu wtedy kierowcą, przewodnikiem i tłumaczem.
Biskup najczęściej głosił niedzielne kazania, po czym osobiście kwestował przed kościołem z serdecznym uśmiechem i polskim „Bóg zapłać” na ustach. Pojawił się w parafiach prowadzonych przez pallotynów (Ożarów Mazowiecki, Zakopane i Poznań) oraz w katedrze katowickiej, na zaproszenie ówczesnego biskupa Wiktora Skworca.
Stanisław STAWICKI
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXIV, lipiec 2023
