W otwartym oknie Matissa kołysze się
widok na zatokę.
Kolory są żywe, drobne ślady,
jakby malowały je śpiewające skowronki
nóżkami umazanymi w farbie,
emocje chichocą, ciepło faluje i drży,
rozmawiają okiennice rozedrgane.
W Oknach Bez Tytułu – Rothko gwizdał na ptaki, a one nie przylatywały,
wołał postacie z ulicy, nie słyszały go, więc udawał,
że są idealnie spłaszczone pod farbą i przyszły tylko dla jego światła.
pierwsze Okno Bez Tytułu, Niebieski przedzielony przez błękit
Martwy niebieski, błękit szronu, niemy widok na nic,
arktyczna pustynia z anty-zwierzęciem, nieistotą roślin,
poza zamarzniętym widnokręgiem ściskającym
metaliczny gong, nikt nie wypłynie ze stygnącego
koloru, zamknięto jego powidoki, przekreślono.
Czarno-szary
Czy jest ktoś taki, kto nigdy nie widział kolorów i jakimś cudem
ujrzał je na rozświetlonym obrazie czarno-szarym,
co powie?
– Widziałem znikające morze i las płonący czernią nad polem,
i zaklęte jezioro rynnowe w tumanie bagiennej mgły,
kolory nicości, przerażenia, które pojawiło się znikąd
i prowadzi do srebrzącej się poświaty, jest tylko głuchość,
srebro nadziei przypomina rtęć.
Blue, Orange, Red 1961
Piekielne kolory odmawiające snu, bawiące się istnieniem,
gotowe do ostatniego skoku za nieokreślonym.
Pomarańczowy jest jak martwe czerwone morze,
zmatowiał jak metalowa rura pomalowana olejną farbą,
jest jak skórka z pomarańczy wyrzucona na skraj rowu.
Niebieski czeka na zapomniany list, od dawna, choć pulsuje,
nikt nie stanął przy jego oku, mały oszust, nikogo nie ma,
kto odebrałby list, podstemplował, zanurzył w barbituranach.
Czerwony nigdy nie zasypia,
połyka fragmenty siebie, zanurza się raz w niebieskim,
raz w żółtopomarańczowym.
Okno w czerwieni liże płomienie
na wyłaniającej się twarzy,
rozżarzyła się czerwona linia.
Mark zamyka obydwa okna, Matiss oburza się,
chce patrzeć przez swoje bez końca,
Mark Rothko wychodzi z MoMA.
Renata T. KOREK
Renata T. Korek (1962) ur. w Trzebiatowie. Poetka, pedagożka, działaczka społeczna, malarka, fotografka, menedżerka kultury, badaczka historii i tradycji regionalnej, autorka artykułów i opracowań naukowych, książek dla dzieci i tomów poetyckich. W 2012 roku ukazała się jej debiutancka książka poetycka Jechałam aleją światła. Kolejną, Kobieta, która chce być mną wydała w 2016 roku. Na rynku wydawniczym pojawiły się dla dzieci Wierszowanki do poduszki (2019) i Bajka o Zielonym Kocie (2021). Podsumowanie swoich badań pomorzoznawczych zawarła w publikacji Prace pomorskie, cz. I etnograficzna (2021). Bohaterka i uczestniczka wielu reportaży oraz audycji radiowych i telewizyjnych. Prowadzi Trzebiatowski Ośrodek Kultury. Członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i międzynarodowej organizacji IBBY, odznaczona Zasłużony Kulturze Gloria Artis (profil: Encyklopedia Pomorza Zachodniego Pomeranica). Mieszka w Trzebiatowie.
Recogito, rok XXV, luty 2024
