Barbara Pravi, tegoroczna reprezentantka Francji w Konkursie Piosenki Eurowizji-2021, zdobyła drugie miejsce, najlepsze w historii kraju od równo 30 lat! Zaśpiewała utwór pod tytułem Voilà (Barbara Pravi – Voilà – LIVE – France 🇫🇷 – Grand Final – Eurovision 2021 – YouTube), co można przetłumaczyć na język polski: Otóż to.
Kim jest Barbara Pravi? Urodziła się 10 kwietnia 1993 w Paryżu. W jej żyłach spotyka się krew francuska, irańska, serbska, a także Żydów z Algierii i Polski… Dziadek od strony ojca jest Serbem. Matka ma pochodzenie irańskie. Natomiast, jak sama powiedziała w wywiadzie udzielonym Kasi Leśniewskiej, babcia od strony mamy była Polką. Barbara nad Wisłą jeszcze nie była, ale wyznaje w tym samym wywiadzie: „Chciałabym pojawić się w Polsce, by lepiej zrozumieć korzenie mojej twórczości”. Tak czy inaczej, w jej rodzinie, kultury i style mieszają się szczęśliwie. Warto też wiedzieć, że Pravi oprócz tego, że pięknie śpiewa, komponuje i pisze teksty swoich piosenek.
Niestety, potomków zromanizowanych Galów niełatwo zadowolić. Zwłaszcza tych „czystej krwi”. Tak więc, mimo tego, iż Barbara Pravi otrzymała gratulacje od prezydenta Emmanuela Macrona, który w swoim wpisie podziękował „młodej dziewczynie o ciemnych oczach za to, że zrealizowała szalone marzenie Francuzów, by utworem Voilà móc znów wibrować razem jako Europejczycy”; mimo, iż Premier Francji Jean Castex zwrócił na nią uwagę jako na reprezentantkę licznych kolorów i wartości narodu francuskiego – publika znad Sekwany nie do końca była usatysfakcjonowana. Po zakończeniu koncertu finałowego w mediach nie brakowało goryczy. Dziennikarze największego francuskiego dziennika „Le Monde” oraz tygodnika „Paris Match” pisali wprost: talent i prezencja Barbary Pravi nie wystarczyły. Voilà – nie wystarcza!
I jeszcze jedno. Prawdziwe nazwisko artystki to Piévic. Pseudonim artystyczny „Pravi” pochodzi od serbskiego słowa „prava”, czyli autentyczna. I taką się wydaje piosenkarka być! Swoim stylem przypomina do złudzenia, przynajmniej w utworze Voilà, Edith Piaf z jej słynnym Padam, Padam z 1951 roku, z tym, że Pravi nie pochodzi z ulicy, jak Piaf. Członkowie jej rodziny grają na skrzypcach i fortepianie. Ojciec jest profesorem etyki, a matka inspektorem szkolnym. Niestety, w młodości Barbarze nie było łatwo. Chaotyczna szkoła, do której nie pasowała. Aborcja w wieku 17 lat. Agresywny chłopak. Przerwane studia prawnicze, by w końcu zająć się śpiewaniem przekazując gniew i energię, które zawsze w sobie nosiła. Dziś, jak sama opowiada, nie ma telewizora ani Internetu. Nie pije, nie pali i kocha wszystkie rodzaje muzyki – od Chopina do Barbary. Każdego ranka medytuje, pisze, sporządza listę pozytywnych działań do podjęcia i regularnie czyta Pieśń ptaków, perski poemat z XII wieku, który jest dla niej źródłem inspiracji.
Nadmienię w końcu, iż Barbara Pravi wydała w marcu tego roku ciekawy album muzyczny pod tytułem Les prières [Modlitwy]. Są to modlitwy do ptaków, do słońca, do wiosny, do marzeń, a nawet do tego co ulotne… Ładne! Warto posłuchać. Poczuć i zrozumieć – kto może. Otóż to!
Stanisław STAWICKI
Jamusukro, 27 maja 2021 roku
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Wyższe Seminarium Duchowne w Ołtarzewie ukończył w 1982 i w tym samym roku przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie i Kamerunie (1983-1999), gdzie pełnił stanowisko mistrza nowicjatu (1990-1999). W roku 2003 na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres w Paryżu obronił swoją pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i działalność Wincentego Pallottiego (1795-1850), założyciela Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego. Przez trzy lata (do października 2011 roku) prowadził Międzynarodowe Centrum Formacji Pallotyńskiej „Cenacolo” przy Via Ferrari w Rzymie. W kwietniu 2012 roku został dyrektorem Pallotyńskiego Centrum Formacyjnego „Genezaret” w Gomie (Demokratyczna Republika Konga). W latach 2014-2017 był sekretarzem Zarządu Prowincji Chrystusa Króla w Warszawie. Od 2017 do 2020 roku był kustoszem kościoła Santissimo Salvatore in Onda w Rzymie.W grudniu 2020 rozpoczął pracę w bazylice Matki Boskiej Królowej Pokoju w Jamusukro, od 1983 roku stolicy konstytucyjnej Wybrzeża Kości Słoniowej.
Recogito, rok XXII, maj 2021
