Kierował swoje spojrzenie na świat ku górze, ponad egzystencjalne niedogodności i niesprzyjające okoliczności społecznego życia. Skromny chłopak z podlaskiej wioski miał odwagę pić z tego samego kielicha służebności i pokory, jaki niegdyś podniósł Jezus i wskazał drogę apostołom. Wypił do dna cierpienie, przekonany o słuszności tego, co uczynił dla wielu w imię wolności słowa i wyznania. Kiedy przemawiał do wiernych w kościele, przypominał, „byśmy byli wolni od lęku, zastraszenia, ale przede wszystkim od żądzy odwetu i przemocy”. Przelana 40 lat temu krew ks. Jerzego Popiełuszki staje się dziś ofiarą męczeńską, stawiającą barierę zemście, kierującą ku łasce wiary i nadziei na wewnętrzną przemianę każdego z nas. Wrzucone w ciemne wody rzeki, okrutnie poranione ciało kapłana przeistacza się po latach w przejrzysty opłatek i jaśnieje ponad setkami tysięcy głów ludzi śpiewających pieśni pokoju i pojednania. Szli skupieni przez kilka godzin 19 października 2024 roku ulicami Warszawy dla pamięci tego pokornego sługi, a także dla przypomnienia nauk poety i papieża Jana Pawła II, który mówił o obowiązku pielęgnowania prawdy historii.
Czy ta gorzka rocznica nauczy nas pokonywać w sobie noc ciemną, wystawiać twarz ku promykom poranka w zawierzeniu, że zostaniemy wysłuchani? Zwracając się ku innym ludziom w pokorze, niosąc dobro, na pewno usłyszymy w sobie słowa: „zło dobrem zwyciężaj”.
Przy grobie ks. Jerzego dokonuje się właściwa miara historii – bez politycznej propagandy, publicystycznych interpretacji, środowiskowych oczekiwań. Historia losu dopełnionego poświęceniem siebie dla prawdy naszych czasów, ślad losów pokolenia solidarnego w wierności tradycjom ojców prawych i sprawiedliwych (Zofia Zarębianka, ***Ślad…):
„szrama / rozcinająca życie / niezatarta przez czas / uparta / pamięć powrotna / płaczem tłumiona / przez ciszę żadną / niezagłuszona / krwawi”
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – poetka, eseistka, animatorka kultury.
Recogito, rok XXV, październik 2024
