Od rana doglądam baranki moich słów
ale stado mi się rozprasza, właściwie
wieczorem pasę już tylko ich dusze
razem ze ślepym owczarkiem
i kostura nie wypuszczam z ręki
bo donoszą, że w lasach wilki
i ludzie upodabniają się do dzikich
stworzeń, gotowych skoczyć do gardła
gdy na chwilę uśniesz i zapomnisz
o Bożym świecie, na razie
rośnie odległość między nimi
maski twarzy wykrzywione wściekłością
i tylko takie można nabyć na straganach
rzeczy po umarłych są palone razem z umarłymi
poeta śpiewa swojemu stadu, które się rozpierzchło
eheu moje czyste baranki, muszę trucizną
polewać ręce i studnie mi zasypano
złowroga chmura na pastwisku nieba
jej cień dybie na nasze życie.
17/18.04.2020
Krzysztof GRZECHOWIAK
Krzysztof Grzechowiak – ur. 1 X 1955 we Wrześni. Poeta, recenzent, bibliofil. Debiutował w 1980 w „Radarze”. Publikował w „Nurcie”, „Okolicach”, „Tytule”, „Zeszytach Poetyckich”, „Kwartalniku Wrzesińskim”, „Okolicy Poetów” i prasie codziennej. Jego wiersze znalazły się w almanachu młodej poezji wielkopolskiej Przedpole (Wyd. Poznańskie 1986). Wydał arkusze poetyckie: Wersja ostateczna (1986), Opis walki (1989) i tomik Regalia (2005, Galeria Autorska, Bydgoszcz), za który otrzymał nagrodę „Strzała Łuczniczki”. W latach 80. XX w. związany z NGP Drzewo. Laureat nagrody głównej w konkursie poetyckim im. A. i St. Babińskich (Poznań 1990). Wyróżniony nagrodą „Srebrna Śliwka” (WW – twórca roku 2007). Obecnie przygotowuje do wydania tom Zaległe terminy.
Recogito, rok XXI, czerwiec 2021
