Pieśń żałosna

Bombardowane miasto (Kijów, 2022) © Ukrainian media

                                Czas pojąć ten świat
                                    czas ukoić ból

                                 Eugeniusz Toman

Nauczycielu, czytaj twarze od nowa
z kart Księgi Twojej, z życia naszego
okupionego ofiarą dzieci, odnajduj ich
imiona pod gruzami, w matki strapionej
ramionach – Ukraina nie skona! Nie dozwól,
aby ból rozlewał się w miastach niczym
czarne przepastne jeziora, w otchłani których
zginąć miałaby narodowa duma. Łkać nie pora,
lecz trwać do kresu i wołać słowa nadziei,
że Ukraina dobrem zło zwycięża!

Błogosław rany, użycz Miłosierdzia tym
rosyjskim zabitym żołnierzom, ich dowódcom,
co w złej sprawie użyli oręża. Chłodna ziemia
przyjmie ciała w pokoju. Z wiosennym
promieniem pieśń dla wszystkich śpiewam
żałosną, by jak dawniej Antygona i dziś
poległych godnie pogrzebać, pożegnać.                              

                                           5 marca 2022 r.

Teresa TOMSIA

Teresa Tomsia – poetka, eseistka, autorka prozy dokumentalizowanej Dom utracony, dom ocalony (2009), tomików wierszy, m. in. Przed pamięcią (2000), Skażona biel (2004), Kobieta w kaplicy (2016), szkiców literackich Niedosyt poznawania (2018). Ostatnio ukazał się wybór jej wierszy W cieniu przelotnego trwania (2021). Mieszka w Poznaniu.

Recogito, rok XXII, marzec 2022