Po prawdzie
Dawne wzruszenia w przełomie.
Chrome słowo od kości do kości święci swój dzień,
nie zna drogi, nie trzyma się brzegu
i od wersu fikuśnie odstaje.
Nim się ziści, czy poprawi nastrój?
Dać racz
kto, kiedy nadejdzie dobry sen, ostanie
komu dopust, zgoła w domyśle aktywa mają łatwość i przepłacą
światły urodzaj, z przekąsem postaw na milion, chybiona śpiewka
do odstrzału jak targowy rabat, daj to ostatnie zdanie, a
dam sobie spokój, od niepamiętnych mgieł tu jestem,
a jakby mnie nie było, daj mi to zdanie, a tobie dam niepokój
nawet jeśli tego jeszcze nie wiesz, żyjemy nierozłączni
Diakryt
Wybacz, ale nie wierzę
w żadne ziemskie
porozumienia.
Albo się żyje,
Albo umiera.
Nigdy odwrotnie.
Czy tak się rodzi
głód neuronów?
Cienka czerwona linia
Nie kto zwątpił, tylko dlaczego?
Dzieci Madagaskaru
To nie są
zbieracze węgla drzewnego
To nie
są łowcy miki
Wyszli z lasu
w ucieczce przed
głodem
Tomasz HRYNACZ
Tomasz Hrynacz (ur. w 1971 r.) – poeta. Publikował m.in. w paryskiej „Kulturze”, „Dekadzie Literackiej”, „Frazie”, „Opcjach”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Odrze”, „Tekstualiach”, „Twórczości”, „Zarysie”. Wydał tomy wierszy: Zwrot o bliskość (1997), Partycje oraz 20 innych wierszy miłosnych (1999), Rebelia (2001), Enzym (2004), Dni widzenia (2005), Praski raj (2009), Prędka przędza (2010), Przedmowa do 5 smaków (2013), Noc czerwi (2016), Dobór dóbr (2019), Pies gończy (2021), Emotywny zip (2021), Lallen (2023). Jego wiersze znalazły się w kilku antologiach m.in. Antologia nowej poezji polskiej 1990–1999 (Kraków 2000), w amerykańskiej antologii polskiej poezji Contemporary Writers of Poland (Orlando 2005), hiszpańskiej antologii współczesnej poezji polskiej Poesía a contragolpe. Antología de poesía polaca contemporánea (autores nacidos entre 1960 y 1980) (Saragossa 2012). Tłumaczony m.in. na język angielski, chorwacki, czeski, kataloński, niemiecki, rosyjski i serbski. Mieszka w Świdnicy.
Recogito, rok XXV, styczeń 2024
