Z półsnu wysnute szepty w półsłowach wirują –
w nierozpoznanych drgnieniach czułego wyznania
wrastają w głębię zmysłów, krążąc w nocnej śluzie,
w poświacie nagłych błysków wzbierają jak zjawa –
aż ciemność przepastna wszystkie je pochłania.
Rzewnie pobrzmiewa w nich niepogodzenie –
tak wiele było marzeń, niedościgłych planów,
których do końca nie sposób okiełznać
choćby za cenę snem oczarowania –
wszak za uniesienia płacimy uczciwie
wysoką stawkę utraty dotkliwej.
Miarowy, cichy oddech w pokoju seniora,
gdy próbuje odczytać nieotwarte listy –
w mroku zapatrzeń źrenic ociemniałych
koperty jawią się nieoczywiste.
I trudno pojąć szepty, sny, półsłowa,
skoro nie przywołują, nie pragną niczego –
ledwo słyszalne echo w dal uchodzi
ciemną nutą w pogłos niespełnionego.
Poznań, 20 grudnia 2021 r.
Teresa TOMSIA
Teresa Tomsia – (ur. w 1951 r.) poetka, eseistka, animatorka kultury, autorka tekstów pieśni i piosenek. Niektóre z nich – zapisywane w latach osiemdziesiątych XX w. przez cenzurę – dziś także ukazują celnie społeczne problemy i ludzkie relacje. Prowadziła kabaret „Ostryga”, współpracowała z kabaretem „Tey”, organizowała wieczory literacko-muzyczne w Klubie Piosenki Literackiej „Szary Orfeusz” w Poznaniu. Bohaterkami jej opowieści są często kobiety i ich godne postawy w trudnych okolicznościach (Z szarego notatnika, 2015). Ostatnio wydała zbiór szkiców (Niedosyt poznawania, 2018), oraz jubileuszową książkę W cieniu przelotnego trwania (2021), gdzie autorka przypomina w metaforze dwadzieścia lat współpracy z „Recogito” i czterdziestolecie debiutu poetyckiego.
Recogito, rok XXII, grudzień 2021
