Jaki jesteś piękny, Panie mój,
Jaki jesteś piękny.
Rozpostartyś ponad szczytami gór,
Unosisz się ponad czernią kędzierzawych drzew,
Płyniesz ponad równiną dalekich pól,
Wznosisz się, hen, ponad błękit,
Nocą, ponad roziskrzone gwiazdy.
Jesteś we mnie.
Pulsujesz w moich skroniach,
Bijesz tętnem w moim sercu.
Czuję Cię,
Doświadczam Twojej obecności,
Zanurzony jestem w Tobie:
Moim młodym życiem,
Moim rozkwitłym ciałem.
Moje płomienne myśli idą ku Tobie,
Schodzisz w moje doznania
Uczuciem słodkim i upajającym.
Jaki jesteś piękny, Panie mój,
Jaki jesteś piękny.
Boże, któryś nas wspaniałych stworzył
– Uświęć nas.
Amen.
Józef SADZIK
Józef Sadzik (1933-1980) – pallotyn, edytor, estetyk, założyciel ośrodka odczytowo-dyskusyjnego Centre du Dialogue w Paryżu, przyjaciel artystów i mecenas wielu artystycznych przedsięwzięć, autor prekursorskiej Estetyki Martina Heideggera, obszernej relacji z podróży do Rwandy w 1975 roku oraz innych, rozproszonych po różnych książkach i czasopismach tekstów. Utwór z tomu Wiersze Józefa Sadzika, który ukazał się w 2015 roku.
Recogito nr 81 (lipiec-grudzień 2016)
