Na próżno usiłowałem dotąd umocnić swoje słabe serce, które pożera się samo w swej jałowości. Wszakże rozumiem głębiej, jakiej przemiany mogłyby dokonać we mnie te dwa małe słowa: Bóg istnieje. Takie zdanie, jeśliby się w nie wierzyło, ale wierzyło ze wszystkimi konsekwencjami wiary absolutnej i totalnej, miałoby moc dokonania przemiany świata: ,,ja jestem ten, który jest; ty jesteś tym, którego nie ma”, o przeogromna mądrości wyrażona w tych krótkich słowach! – mawiała święta Katarzyna. W tej Egzystencji, zwróconej ku nicości, czujemy całe Miłosierdzie Boże: ,,Jeżeli chce się twierdzić, że człowiek to za wiele, aby zasłużył na zjednoczenie z Bogiem, to trzeba być bardzo wielkim, aby móc rzecz osądzić”. Raz jeszcze nieugięta logika Pascala triumfuje nad moim ślepym sercem. Czy znajdę wreszcie siłę rzucenia się bez reszty w ramiona Boże?
Jacques MARITAIN
* Ks. Józef Sadzik (1933-1980) pośród swoich ,,papierów” pozostawił wypisy z dzieł filozoficznych, teologicznych i literackich, które określał mianem Medytacji. Prezentowany tekst to jeden z jego wypisków.
Jacques Maritain (1882-1973). Filozof francuski; od 1914 profesor Instytutu Katolickiego w Paryżu; od 1918 członek Papieskiej Akademii Świętego Tomasza w Rzymie; w latach 1945-1948 ambasador Francji przy Watykanie; wykładowca Papieskiego Instytutu Studiów Mediewistycznych w Toronto i wielu uniwersytetów amerykańskich. Początkowo zwolennik Henri Bergsona, następnie jeden z głównych przedstawicieli współczesnego tomizmu, odrzucający irracjonalizm i scjentyzm; zaliczany do głównych przedstawicieli personalizmu; za podstawę myśli filozoficznej uważał metafizykę bytu istniejącego, którą uprawiał odwołując się do myśli św. Tomasza z Akwinu i rozwijając swoją koncepcję tzw. intuicji bytu. Publikował prace z dziedziny metafizyki: Sept leçons sur l’étre (1943), Court traité de l’existence et de l’existant (1947); epistemologii: Distinguer pour unir (1932); estetyki: Sztuka i mądrość (1920, wyd. pol. 1936), L’intuition créatrice dans l’art et dans la poésie (1966); filozofii moralnej: Religia i kultura (1930, wyd. pol. 1937), Humanizm integralny (1936, wyd. pol. 1981), Człowiek i państwo (1951, wyd. pol. 1993); oraz teologii: De l’Eglise du Christ (1970).
Recogito / Archiwum pamięci, styczeń-marzec 2002
