Łucji Dudzińskiej – autorce tomiku
„Samotność kinomana. Geneza”
Prószy śnieg, szron na gałęziach świerku łagodzi
miejski krajobraz, chłodzi rozpalone czoło – wybiegasz
z pomocą, bo poniżają człowieka prostego, śmiechem
nad krzywdą jego wybuchając. Pocieszasz zniewolonego,
podróżnego przygarniasz. Zatrzymujesz się, gdy biedaka
miniesz. I słów sprawiedliwego do kosza nie wrzucasz
jak niedopałków, korków, listów zgniecionych – po winie.
O tym przypomina poeta, nienagrodzony noblista,
który przebył niejedną noc ciemną i granicę przekroczył
niedostępną dla wielu. I to samo ogłasza laureat: Nakarm
głodnego, podziel się skarbem, jaki ukrywasz w sobie,
sztuką jest bowiem miłować niesprawiedliwego – tak
jako i siebie, gust swój i potrzeby swoje – nie mniej niż
nakazuje sezonowa moda na frazę, opis, wystąpienie
publiczne. Czekaj cierpliwie. Gwiazda wzniesie wyżej,
by oznajmić noc jasną, najszczerszą. Bożą iskrę.
W cichą grudniową godzinę, w czułym pulsie
w przestwór zapatrzenia wstaniesz znów naga,
bezbronna, tuląc świat jak garść płatków w procesji,
gdy sypią się na głowę – w darze przemienienia.
Bądź wierna, idź, nie ustawaj.
Samotna mewa nad białą kartką brzegu – zaświadczaj
akt stworzenia nad Wartą – nie na pomieszanie,
lecz na rozpoznanie dobrego i złego.
Poznań, niedziela 26 listopada 2023 r.
Teresa TOMSIA
„Bądź wierna, idź” – parafraza z wiersza Zbigniewa Herberta Przesłanie Pana Cogito: „Bądź wierny Idź”
Wyrywki z wiersza Czesława Miłosza Który skrzywdziłeś: „Który skrzywdziłeś człowieka prostego / Śmiechem nad krzywdą jego wybuchając, / Gromadę błaznów koło siebie mając / Na pomieszanie dobrego i złego…”.
Teresa Tomsia (1951) – poetka, eseistka, animatorka kultury, autorka pieśni i scenariuszy. Opublikowała prozę dokumentalizowaną Dom utracony, dom ocalony (2009) i szkice literackie Niedosyt poznawania (2018). Wydała kilkanaście książek (poezja, eseje, śpiewniki, wspomnienia, opowiastki dla dzieci) m.in. tomik tłumaczony na j. niemiecki i francuski Schöner – Piękniejsze – C’est plus beau (2000), ostatnio wybór wierszy W cieniu przelotnego trwania (2021) i zbiór liryków paryskich W znikającym ogrodzie (2023). Jej utwory weszły do licznych antologii, w tym Poznań Poetów (2011) oraz wieczór/vespera. poezja/antologia „toposu” (2020). W recenzji jej tomiku Wieczna rzeka – Der ewige Fluss (1996) Krzysztof Masłoń zauważył w „Rzeczpospolitej”: „W atmosferze tej poezji jest coś ze Zbigniewa Herberta. Z Herbertowskiego smaku”. W przygotowaniu do druku jest almanach polsko-ukraiński Czas pojąć ten świat/ czas ukoić ból powstały jako jej autorski projekt realizowany na łamach paryskiego portalu polonijnego pallotynów „Recogito”. Od 1993 roku należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Poznaniu.
Recogito, rok XXIV, listopad 2023
