Zmarły w 1999 roku francuski dominikanin Jacques Loew (1908-1999) jest autorem książki, która była jedną z moich pierwszych lektur w Seminarium: Wytrwał, jakby widział Niewidzialnego.
Książka przetłumaczone na język polski już w 1973 roku, ukazała się dzięki staraniom wydawnictwa ZNAK. Jej oryginalny tytuł jest nieco bardziej enigmatyczny: Comme s’il voyait l’invisible (jakby widział niewidzialne), a dotyczy świętego Pawła, którego autor książki przedstawia jako wzór apostoła.
Jacques Loew zadaje sobie w niej pytanie: jakiego rodzaju apostoł jest dziś potrzebny? Jak kochać ten świat, nie będąc jego więźniem? Jak możemy się w niego zaangażować ukazując Chrystusa? I podążając śladami świętego Pawła, autor przedstawia charakterystyczne cechy apostoła przywracając temu słowu jego siłę i wielkość.
Nie wiem, czy zmarły 44 lata temu, dokładnie 26 sierpnie 1980 roku, ks. Józef Sadzik czytał tę książkę, ale wiem, że kilka dni przed śmiercią prosił, aby mu odnaleziono fragment z Listu do Hebrajczyków, gdzie napisano: „Wytrwał, jakby [na oczy] widział Niewidzialnego” (11, 27). Biblia Paulistów tłumaczy ten sam werset nieco inaczej: „Stał się wytrwały, jak gdyby widział Niewidzialnego”.
Do tego zdania szukał dostępu ksiądz Sadzik na kilka dni przed śmiercią.
Cztery lata temu, z okazji czterdziestej rocznicy jego śmierci, popełniłem tekst, w którym wskazywałem na tę „płomienną obecność/nieobecność” Boga w życiu założyciela Centre du Dialogue. Pisałem: „Kategoria nieobecności nie orzeka o braku – jak to się dzieje w języku potocznym. Ona mówi o kimś / o czymś, co – z różnych powodów – pozostaje poza zasięgiem naszej percepcji, w istocie jednak potwierdza fenomen „skrytej obecności”.
Tak, Sadzik tworzył, inspirował, niepokoił i trwał, bo szukał Niewidzialnego. I to właśnie dlatego od ponad 40 lat ciągle do niego wracamy, o nim rozmawiamy i piszemy…
Stanisław STAWICKI
Ks. Stanisław Stawicki. Pallotyn. Urodził się w 1956 roku w Kowalu. Przez wiele lat pracował na misjach w Rwandzie, Kamerunie, Kongo i Wybrzeżu Kości Słoniowej. Sześć lat spędził w Rzymie. Równie sześć w Paryżu, gdzie w 2003 roku na Wydziale Teologicznym jezuickiego Centre Sèvres obronił pracę doktorską Współdziałanie. Pasja życia. Życie i sposób życia Wincentego Pallottiego (1795-1850). W sierpniu 2021 powrócił do Paryża, gdzie rozpoczął pracę w parafii Świętych Jakuba i Krzysztofa w XIX dzielnicy zwanej „La Villette”. Jest autorem trzech pozycji książkowych w języku polskim: Sześć dni. Rekolekcje z Don Vincenzo (Apostolicum, Ząbki 2011), Okruchy pallotyńskie na dzień dobry i dobranoc (Apostolicum, Ząbki 2017) oraz Okruchy pallotyńskie znad Tybru (Apostolicum, Ząbki 2021).
Recogito, rok XXV, sierpień 2024
