Kasper:
– Skrycie opuszczając Judeę kierowaliśmy się snem
Niezbyt godne to mędrca, do którego tytułu
mieliśmy wyraźne roszczenia. Sen nakazał ucieczkę
od bezbronnej Dzieciny. Karne kodeksy ery nowożytnej
za taki czyn karzą więzieniem. Dobrze, że nasze dary
mogły pokryć koszt ich drogi do Egiptu.
Oni na Zachód, my na Wschód – w popłochu
omijając Jerozolimę. Nie pamiętam, czy w naszych uszach
zapisany jest krzyk mordowanych niemowląt?.
Melchior:
– Nie byliśmy bohaterami. Ale Gwiazda nad Betlejem
winna nam dodać nieco sił do cywilnej odwagi.
Odbyliśmy długą i ryzykowną podróż, a kiedy
odnaleźliśmy Zbawiciela zabrakło stanowczości.
Tyle trudu i tak mały efekt. Tylko jeden z Ewangelistów
zapisał nasze świadectwo. Powszechny Kościół
traktuje nas ze zbytnią estymą. Rozszczepia na miliony postaci
pod każdą z szopek czy grot narodzenia.
Baltazar:
– Upłynęły wieki, a jesteśmy daleko od naszych domów.
Być może nigdy do nich wrócimy, wątpimy w śmierć.
Myśleliśmy tylko o czterdziestu latach pustyni, jak było Izraelitom
po exodusie spod władzy faraona, a jesteśmy starsi niż Żyd
Wieczny Tułacz i jego odwrotnością.
On uderzył Jezusa, który niósł Krzyż,
my oddaliśmy mu hołd,
co pewnie znaczy tylko inny etap cierpienia.
Herod Wielki szybko umarł i Święta Rodzina
osiadła w Nazarecie. Miasto podłe, ale bezpieczne.
Nie wróciliśmy na czas, kiedy Zbawiciel
powstawał z martwych. Nasza mądrość
nie była potrzebna.
Wystarczyła jawnogrzesznica, paru rybaków,
celnik.
Rafał JAWORSKI
Rafał Jaworski ur. w 1952 r. Absolwent Ceramiki AGH. Wydał książki poetyckie: Wierni i wybrani (2007), Wyznania nieomal ostateczne (2009), Wiersze poniekąd turystyczne (2010), Głębia interpunkcji (2012), Fermenty i scalenia (2017), Wiersze które trudno sądzić za pedagogikę wstydu (2019), Aktywa, pasywa (2022). Jego utwory zostały zamieszczone w antologiach: Na naszych oczach (2003) poświęconej ks. Jerzemu Popiełuszce, Cud który trwa (2004) zawierającej wiersze o Janie Pawle II, Wiersze bielsze nad śnieg (2006), On też jest tylko jeden – antologia wierszy o ojcu (2014), Łowca ludzkich serc (2020), Być solą ziemi (2019), To przemijanie ma sens (2019). W roku 2014 wydał zbiór esejów Miejsca współczulne, strefy wdzięczności, w 2018 Próby wiwisekcji, a w roku 2021 Miasto i rubieże słowa. Od połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku tworzy ikony i obrazy sakralne. Trzydzieści kilka wystaw indywidualnych. Strona autorska: www.ikony.tychy.pl
Recogito, rok XXIV, styczeń 2024
