Refleksje w drodze
Droga Krzyżowa
A może nie trzeba wszystkiego rozsądzać i ważyć
Ale wziąć swój dzień
Jak szklankę herbaty z jej goryczą na dnie
Może spojrzeć inaczej na najbliższych
I na tych którzy nas nie chcą
Albo stać się kimś innym dla tych którzy tego nie oczekują
Mimo potykania się o głupstwa
Mimo niezrozumienia
Mimo ogarniającej nas beznadziei
Bezsilności
I lęku
Oddać Bogu co Boże
A człowiekowi co ludzkie
Może warto otworzyć oczy na ciemność
By zobaczyć światło
Cyrenejczyk
wezwałeś mnie a ja nawet nie wiem
czy pragnę tego zbliżenia
badam dłonią chropowatość belki
szacuję nachylenie drogi
krzyż wrzyna się w oswojoną codzienność
więc uciekam wzrokiem do
szachownicy pól
z okruszynami woni oliwnego gaju
gdy opar potu naszych ciał
poraża swoją identycznością
uczysz mnie tej drogi
w rytm kroków nasyconych bólem
z Tobą dopiero
jestem
Na Drodze Krzyżowej w Czernej
pomiędzy krzepkim Cyrenejczykiem
a wrażliwą Weroniką
zielona żaba
pełna poczucia winy
i strachu
by nie nadepnął jej
but Piłata żołnierza pielgrzyma
nagle zaczyna padać
i czy to Ty Jezu
trzymasz nad moją głową
zieloną parasolkę
Twój brązowy rękaw
prawie ociera się o mój policzek
a ja zastanawiam się
czy nie powinno być odwrotnie
to chyba ja
powinnam wytrzeć Ci twarz
i pomóc z krzyżem
parasolka zaczyna przeciekać
w kroplach
ziarenka wiary
Pascha
dwa brzegi się nachylają
dwa puchary
ten jasny złotym ciekiem wina
z pełnych stągiew
wdzięczny radością święta
jednak zmienia się w mękę
tamten razowy jak codzienny chleb
ciemny przepastny
nagle bieleje nam w dłoniach
czystością śniegu
a Ty przechodzisz Panie
przez każde morze
pijesz swoją drogę do dna
Opłakiwanie
Ekfraza do obrazu „Pieta”
Giovanniego Belliniego (1427-1516)
Chryste Ty śpisz
w ramionach Matki
nieskalany po udręce
już Cię człowiek nie dotknie
nie pokona
w ramionach Matki stoisz
jakbyś znowu wzrastał
spokojny i cichy
by zaraz odbiec
i pójdziesz
dokonać
niemożliwego
Zwiastowanie w klasztorze
Ekfraza do obrazu „Zwiastowanie”
Bernardo Zenale (1460-1526)
w wysoko sklepionej nawie
Maryja modli się naprzeciw Gabriela
jeszcze go nie widzi
gdy on już rozpoczął swoją misję
wokół kościelna cisza
aniołowie szykują się na mękę
Zbawiciela
na zewnątrz świat
opuszcza Raj
Joanna PISARSKA
Joanna Pisarska – poetka, autorka i współredaktorka tomów poezji i poetyckich antologii, była katechetką. Jej wiersze tłumaczono na język angielski, włoski i esperanto. Za swój ostatni tom Pośrodku nocy otrzymała wyróżnienie Kapituły Nagrody Literackiej im. ks. Jana Twardowskiego za 2023 rok. Należy do Nauczycielskiego Klubu Literackiego. Mieszka w Białymstoku.
Recogito, rok XXVI, marzec 2025
